Umowa o dożywocie jest umową, w której w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązuje się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie, powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym. Przeniesienie własności nieruchomości na podstawie umowy o dożywocie następuje z jednoczesnym obciążeniem nieruchomości prawem dożywocia, ujawnionym w dziale III księgi wieczystej nieruchomości. Prawo dożywocia jest niezbywalne, a w wypadkach wyjątkowych może zostać przez sąd rozwiązane lub zamienione na rentę.

Umowa o dożywocie dla swojej ważności wymaga formy aktu notarialnego. Umowa o dożywocie jest umową wzajemną uważaną za umowę odpłatną, co niesie za sobą konieczność zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych (ustawa o podatku od spadków i darowizn), a zarazem jest ochrona osoby świadczącej opiekę nad dożywotnikiem przed koniecznością zapłaty zachowku spadkobiercom dożywotnika z tytułu otrzymanej nieruchomości. Odpłaty charakter umowy przesądza także o tym, że w przypadku osób pozostających w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, jej środki na jej wykonywanie pochodzą z majątku wspólnego, dlatego też po stronie nabywcy powinni znaleźć się oboje małżonkowie.

Niezbędne dokumenty:

• dokumenty tożsamości osób stawających,
• podstawa nabycia nieruchomości oraz numer księgi wieczystej, zaś dalsze dokumenty zostaną wskazane przez notariusza po analizie stanu prawnego nieruchomości (por. umowa sprzedaży).